ตูนเป็นแฟนพันธุ์แท้มากกว่ารักค่ะ เรียกว่าเล่มเดี่ยวๆที่ไม่ได้ออกเป็นชุดมีแค่สองสามเล่มเท่านั้นที่ไม่ได้มาอยู่บนตู้ หึหึ ตูนเป็นแฟนพันธุ์แท้นอกจากเพราะตัวเองชอบ Historical Romance ไม่ว่าของชาตืไหนก็ตามอยู่แล้ว แม่ยังชอบเรื่องจีนโบราณอีกด้วย (สรุปคือชีเห็นไม่ได้ จิกให้หนูซื้อตลอด แม่นะแม่ ไม่มีห้ามปราม)
ใครไม่เคยอ่านแนะนำว่าอย่าอ่านต่อจากนี้ไปค่ะ ตูนสปอล์ยแหลก
เรื่องย่อ
ว่าไปแล้วนางก็เปรียบเสมือนนกกาในฝูงหงส์
แม้จะงดงาม แต่กลับไม่ตระการตาตรึงใจผู้คน
แม้จะมุมานะพยายามสุดกำลัง แต่ก็ยังห่างไกลจากพี่น้องทั้งบู๊บุ๋น
ตอกย้ำคำทำนายที่ว่าชะตาชีวิตของนางช่างสวัสดิภาพราบเรียบ
ทำให้นางไม่แคล้วต้องทนรับการเหยียดหยามดูถูกอย่างไร้ค่าในแผ่นดินบ้านเกิด
จะมีก็เพียง ‘เขา’ คนเดียวที่ไม่เคยมองนางด้วยสายตาดูแคลน
แม้ลึกๆ ในใจเขาจะมองนางเป็นเพียงหมากในมือที่คิดใช้แล้วทิ้งนางก็ยินยอมพร้อมใจขอพลีตนส่งเขาไปสู่จุดสูงสุดเหนือคนนับหมื่นแสน
คิดว่าเหตุผลหลักที่แฟนมากกว่ารักส่วนใหญ่ติดตามก็เพราะว่านิยายแนวนี้พระเอกมักมีมาดเป็นผู้ยิ่งใหญ่ ใต้หล้าไม่มีใครเทียมไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง มีอำนาจล้นเหลือ มีเงินไม่ขาดมือ หากแต่เมื่อเขาเหล่านั้นตกหลุมรัก มันมักจะเป็นรักที่ไม่มีข้อแม้ รักที่เห็นนางเอกมาก่อนชีวิตตัวเอง รักหมดจิตรหมดใจ ช่างเป็นรักสวยงามที่หาได้ยากยิ่งในชีวิตจริง
แต่สำหรับหลี่หญงจื้อ ในชาติที่เขาเป็นหลี่หญงจื้อ องค์รัชทายาทแห้งต้าเว่ย แผ่นดินมาเป็นที่หนึ่ง และสีต๋า มเหสี ที่เค้าใช้เล่ห์กลให้หล่อนยอมตกลงแต่งงานด้วย มาเป็นอันดับสองค่ะ
ความรู้สึกระหว่างอ่านหนึ่งเล่มครึ่งผ่านไปตูนค่อนข้างสงสารพระนางในต่างมุมกันไป หลี่หญงจื้อติดอยู่ในกรงที่ทั้งแม่ทั้งอาจารย์ครอบงำทางความคิดด้วยความตาย เด็กขนาดเขาเห็นคนที่รักตายเพื่อส่งตัวเองขึ้นไปยืนจุดสูงสุดของแผ่นดิน ไม่ยากเลยค่ะที่จะหล่อหลอมให้เขาตั้งปณิธานชีวิตให้มุ่งไปทางนั้น ถ้าพูดถึงการควบคุมจิตรใจแล้ว พระเอกคนนี้ควบคุมตัวเองได้จนน่ากลัว เค้าไม่เปิดเผยทั้งจุดเด่นและจุดด้อยระหว่างการตกเป็นเชลยต่างแดนเลยแม่แต่นิด ปกปิดความรู้สึกจนจำไม่ได้แล้วว่าการเชื่อใจคนสักคนต้องทำอย่างไร ทุกวินาทีชีวิตมีไว้เพื่อการวางแผน คิดแต่ว่าจะใช้คนตรงหน้าอย่างไรเพื่อทำให้ตนเองไปสู่จุดที่ต้องการ เขาหลอกใช้แม่กระทั่งนางเอก
สีต๋าไม่ใช่นนางเอกแบบดาวพระศุกร์ หากอยู่บ้านอื่นก็คงเป็นสตรีที่งามเด่นเป็นเกียรติเป็นศรีแก่วงศตระกูล แต่หล่อนเลือกไม่ได้ ดันมาเกิดในตระกูลสี แหน่งซีหนาน ทั้งพี่ทั้งน้องมีพรสววรค์ที่ฟ้าส่งมาให้ สีต๋าจึงกลายเป็นสตรีธรรมดา ต่ำกว่าความต้องการยอดมนุษย์ของครอบครัว ตั้งแต่เด็กหล่อนถูกหลอกใช้เป็นสะพานให้คนอื่นๆเหยียบข้ามเพื่อให้ไปถึงพี่น้องจึงมีปมนี้อยู่ในจิตใจ สำหรับหล่อน มีแต่หลี่หญงจื้อเท่านั้นที่ไม่เคยแสดงกิริยาดูแคลน เต็มไปด้วยความสุภาพ แถมบางครั้งเมื่อหล่อนตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากเขายังยื่นมือเข้าช่วย ไม่ยากเลยที่จะทำให้สีต๋ามอบหัวใจให้เขาไปทั้งดวง แต่นางไม่โง่ เวลาไม่นานเท่านั้นสีต๋าก็รู้ว่าหลี่หญงจื้อไม่ได้ไม่หลอกใช้ แต่เขาเก่งจนตบตาหล่อนได้ต่างหาก แต่กว่าหล่อนจะเข้าใจ ก็ได้แต่รู้ว่าเค้าหลอกแต่เต็มใจให้หลอกแล้ว
กว่าหลี่หญงจื้อจะยอมรับกับทั้งตัวเองทั้งสีต๋า ว่ารัก ก็ปาเข้าไปค่อนเล่มสอง เกือบจะสายเกินไปเสียแล้ว
เรื่องนี้แม่ Approved ว่าสนุกดีค่ะ แต่ไม่รู้ทำไม ตูนอ่านแล้วทิ้งรสขมๆไว้ในคอ คงเป็นเพราะช่วงสุดท้ายที่บรรยายให้เห็นว่าเป็นช่วงคืนปีใหม่ หนึ่งในเวลาไม่นานที่สองคนนี้จะได้อยู่กันตามลำพัง เป็นตัวของตัวเอง ตอนที่หลี่หญงจื้อนอนหนุนตักสีต๋านางเอกที่คิดมาเสมอว่าหากได้เกิดอีกครั้งจะไม่ขอพบคนที่รู้จักในชาตินี้อีกเลย บอกว่าเปลี่ยนใจแล้ว ชาติหน้าอยากเกิดมาเจอและรักพระเอกอีกครั้ง หลี่หญงจื้อก็บอกด้วยความรู้สึกที่ออกมาจากหัวใจว่า ชาติหน้า ข้าจะรักเจ้าอย่างหมดหัวใจ อย่างที่ไม่ให้มีแผ่นดินมาขวางกั้น
ไม่ใช่รักไม่สมหวัง แต่ชีวิตคนเราบางคน ความรักก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอันดับแรกในชีวิต ใช่มั๊ยคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น